داود كیانیان با اشاره به برگزاری مسابقه نمایشنامه نویسی كودك و نوجوان حوزه هنری:

نمایش‌نامه نویسان ما همواره چشم‌به‌راه برگزاری جشنواره‌ها هستند

خوشبختانه شرایط آموزش برای برگزیدگان و استعداهای ویژه در مسابقه نمایش‌نامه نویسی كودك و نوجوان حوزه هنری فراهم است.

داود كیانیان با تاكید بر این كه اگر آموزش نباشد استعدادها هرز می‌روند گفت: خوشبختانه شرایط آموزش برای برگزیدگان و استعداهای ویژه در مسابقه نمایش‌نامه نویسی كودك و نوجوان حوزه هنری فراهم است.

داود كیانیان درباره مسابقه نمایش نامه نویسی استعدادهای ویژه حوزه هنری گفت: این مسابقه از این جهت اهمیت دارد كه بیشتر نقطه توجه اش بر روی كسانی است كه تا به حال اثری را به چاپ نرسانده اند.

وی افزود: در میان این افراد به طور یقین استعدادهای شگرفی پیدا خواهد شد كه اگر حوزه هنری در ادامه این مسیر كلاس هایی برای آن ها پیش بینی كند و آن ها دارای آموزش بشوند یقینا حاصل بسیار مفیدی خواهیم داشت.

كیانیان با اشاره به این كه استعدادهای جوان پس از آن كه آموزش‌های لازم را ببینند می‌توانند با سرعت بیشتر و كیفیت بالاتر به امر تولید بپردازند، گفت: اگر آموزش نباشد آن استعدادها همیشه هرز می‌روند و یا نابود می‌شوند بنابراین ضرورت دارد كه در كلاس‌های آموزشی شكوفا شوند و خوشبختانه آن كلاس‌ها در حوزه هنری وجود دارد كه می‌تواند دوره‌های متفاوتی از ابتدایی تا تكمیلی داشته باشد و آثار آن‌ها مورد بررسی و بعد هم مورد تولید و انتشار قرار بگیرد.

 

وی عنوان كرد: مسابقه نمایشنامه نویسی كودك و نوجوان حوزه هنری با تشكیل كارگاه‌های آموزشی پس از استعداد یابی، خانواده تئاتر كودك و نوجوان را غنا می‌بخشد اما نكته با اهمیت دیگری كه وجود دارد آن است كه استعدادهایی كه نمایشنامه می‌نویسند و نمایشنامه خود را اجرا می‌كنند امكان زیادی برای چاپ آثارشان وجود ندارد.

این كارگردان تئاتر و نمایشنامه نویس خاطرنشان كرد: ما حتی جدایی از كسانی كه می‌نویسند و كارگردانی و اجرا می‌كنند شخصیت‌هایی را داریم كه صرفا برای كودك و نوجوان نمایشنامه می‌نویسند و با تلاش چشم‌گیر و طی سالیان دراز توانسته‌اند چند اثر از خود را به چاپ برسانند و این كافی نیست.

او تصریح كرد: كافی است كه مراجعه كنید به یكی از این نمایشنامه نویسان كه آثارشان چاپ می‌شود و خواهید دید آثاری كه از آن‌ها چاپ نشده بیشتر از آثاری است كه توانسته‌اند به چاپ برسانند. بنابر این نمایشنامه نویس داریم اما جایی نیست كه آثارشان منتشر شود و وضعیت چاپ كتاب خوب نیست و مریض و كم جان است.

وی برگزاری مسابقه نمایشنامه نویسی كودك و نوجوان را اقدام بسیار شایسته‌ای دانست و عنوان كرد: هشداری كه باید به این مسابقه استعدادیابی داد این است كه اگر نمایشنامه‌نویس با استعدادی این دوره‌های آموزشی را گذراند و نمایش‌های خوب نوشت جایی هست كه آثارش را چاپ كند یا نه؟ اگر نباشد آن‌ها سرنوشی مانند نمایش‌نامه نویسان حرفه‌ای پیدا خواهند كرد و تمام كلاس‌ها و استعدایابی‌ها ابتر خواهد ماند.

كیانیان ادامه داد: این حرف به منزله این نیست كه نمایشنامه در انتشارات‌ها چاپ نمی‌شود بلكه به این مفهوم است كه به هیچ عنوان نیاز تئاتری‌های ما را فراهم نمی‌كند. دلیل این امر این است كه در تمام آسیب شناسی‌های تئاتر كودك و نوجوان و تمام بیانیه‌های جشنواره‌های تئاتر كودك و نوجوان همیشه به یك اصل اشاره می‌كنند و در این مساله مشترك‌اند كه ما نمایشنامه كم داریم.

این مدرس دانشگاه گفت: نمایشنامه نویسان ما در حال حاضر عمدتا باید به انتظار یك جشنواره بنشینند تا آثارشان اگر در آن جشنواره برگزیده شد شاید به چاپ برسد و باید پرسید آن‌هایی كه برگزیده نمی‌شود چه سرنوشتی دارند؟ در آخرین جشنواره‌ای كه برای نمایشنامه نویسی برگزار شد نزدیك 600 اثر شركت كردند و از این 600 اثر 10 اثر برگزیده می‌شود و از 590 اثر كه خودشان را برای این مسابقه آماده كرده‌اند اگر بگوییم حداكثر 500 اثر ضعیف است، لا اقل آن 90 اثر دیگر كه قوی یا خوب بوده هم به چاپ نمی‌رسد، در حالی كه نظر من این است كه هر 600 اثر باید جایگاهی برای چاپ داشته باشد و مخاطبان خود تشخیص می‌دهند كه كدام اثر قوی و كدام ضعیف است و در این صورت دست كارگردان‌ها هم باز خواهد شد تا بتوانند از میان  انبوه نمایشنامه‌ها، نمایش نامه مورد سلیقه خود را انتخاب كنند.